Lukrecja Borgia to melodramatyczne opera w dwóch aktach autorstwa Gaetano Donizettiego i Prolog. Felice Romani napisał włoskiego libretta po grać przez Victor Hugo, z kolei po legenda Lukrecja Borgia. Lukrecja Borgia został po raz pierwszy zaprezentował 26 grudnia 1833 w La Scala, Mediolan z Lelande i Pedrazzi. Podczas nie tak regularnie, jak bardziej popularne Opery Donizettiego, lukrecja w aria "Com'è bello", Orsino w Brindisi "Il segreto za esser felici", tenor w "pescator Di ignobile", a bas aria "Vieni, la mia zemsty!" są wszystkie bardzo skuteczne i słynny melodyjny chwile z opery i mają już występował i nagrywał często.

Pierwsza produkcja Londyn był w Her Majesty's Theatre na 6 czerwca 1839 z Giulia Grisi i Mario. Gdy opera odbył się w Paryżu (Théâtre des Italiens) w 1840, Victor Hugo uzyskane o wydanie nakazu przeciwko dalszej produkcji w domenie francuskiego prawa autorskiego. Libretto było następnie przepisany i miękkich La rinegata, włoski znaków na Turków, i występy zostały wznowione.

Pierwszej produkcji angielskiej był w Londynie dnia 30 grudnia 1843 roku. Angielski tenor Sims Reeves było zauważyć Gennaro. Lukrecja po raz pierwszy został zaprezentowany w nowojorskim American Theatre na 11 maja 1843 i później w gmachu Opery Astor w 1847: z Giulia Grisi w 1854 roku; Thérèse Tietjens i Brignoli w 1876 roku. Zostało wydane w Academy of Music w Filadelfii, w 1882 roku, a w Metropolitan Opera House w Nowym Jorku w 1904 roku Enrico Caruso jako Gennaro i Arturo Vigna prowadzenie.

Tietjens, szczególnie znanych XIX wieku lukrecja, wcieliła się w rolę w Hamburgu w 1849 roku, a w jej dzień był niezrównany i całkowicie zidentyfikowane z roli. (Była również wspaniałe Norma, Donna Anna, Agathe.) W późniejszym życiu utył i upadł na scenie w Her Majesty's Theatre, Londyn podczas jej ostatni występ, w tej roli, w 1877 roku i wkrótce potem zmarł.