Een brach van de taalkunde die de identificatie, analyse en beschrijving van de structuur van een bepaalde taal morfemen en andere linguïstische eenheden, zoals wortel woorden, affixen, delen van meningsuiting, intonatie/stress of impliciete context bestudeert (woorden in een woordenboek zijn het onderwerp van lexicologie). Morfologische typologie vertegenwoordigt een methode voor de indeling van talen volgens de manieren waardoor morfemen worden gebruikt in een andere taal — van de analytische dat gebruik alleen geïsoleerd morfemen, via de agglutinerende ("geplakt-together") en fusional talen die gebruikmaken van afhankelijke morfemen (affixes), tot de-polysynthetische, die comprimeren vele afzonderlijke morfemen in enkele woorden.