1) Een syndroom als gevolg van de verworven deficiëntie van cellulaire immuniteit veroorzaakt door het humaan immunodeficiëntie virus (HIV). Het wordt gekenmerkt door de vermindering van de Helper T-lymfocyten in het perifere bloed en de lymfklieren; opportunistische infecties (meestal pneumocystis carinii pneumonie, cytomegalovirus (SMV) infecties, tuberculose, candida-infecties en cryptococcosis); en de ontwikkeling van kwaadaardige gezwellen (meestal non-Hodgkin lymfoom en Kaposisarcoom) . Het humaan immunodeficiëntie virus wordt overgedragen via seksueel contact, gedeeld gebruik van besmette naalden, of transfusie van besmet bloed. Generalized lymfadenopathie, koorts, gewichtsverlies, en chronische diarree zijn veelvoorkomende symptomen van AIDS. De patiënten meestal sterven opportunistische infecties of kwaadaardige gezwellen. --

2 2004) Een ziekte veroorzaakt door het humaan immunodeficiëntie virus (HIV). Mensen met AIDS zijn een verhoogd risico voor de ontwikkeling van bepaalde vormen van kanker en voor infecties die gewoonlijk alleen bij personen met een zwak immuunsysteem optreden.